W ramach szkody osobowej pomagamy w dochodzeniu roszczeń w postaci:

• Zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z tytułu uszkodzenia ciała

Zadośćuczynienie jest odszkodowaniem pieniężnym za szkodę niematerialną, jaką jest doznana krzywda. W praktyce najczęstszą podstawą żądania zadośćuczynienia za krzywdę jest spowodowanie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Przy czym chodzi o krzywdę pojmowaną jako cierpienie fizyczne i psychiczne nie tylko doznane w wyniku wypadku, ale również te, które zapewne wystąpią w przyszłości.

• Stosownego odszkodowania z tytułu pogorszenia się sytuacji życiowej na skutek śmierci osoby najbliższej
• Zadośćuczynienia dla najbliższych członków rodziny zmarłego

W przypadku śmierci poszkodowanego, najbliższej rodzinie lub osobom, które wykażą, że wskutek śmierci doznały znacznego pogorszenia sytuacji życiowej przysługuje tzw. stosowne odszkodowanie. Stosowne odszkodowanie odnosi się w szczególności do dzieci i współmałżonka zmarłego poszkodowanego. Również osobami uprawnionymi do dochodzenia odszkodowania mogą być konkubent, rodzice, dziadkowie oraz rodzeństwo poszkodowanego pod warunkiem, że wykażą, iż na skutek śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.

• Zwrotu kosztów związanych z leczeniem i rehabilitacją
• Zwrotu kosztów rehabilitacji
• Zwrotu kosztów opieki osób trzecich
• Zwrot kosztów nabycia protez i innych aparatów
• Zwrot kosztów przygotowania do zawodu
• Zwrot kosztów pogrzebu
• Zwrot utraconych zarobków i innych korzyści

W przeciwieństwie do zadośćuczynienia za krzywdę, podniesienie tego roszczenia wymaga udowodnienia lub choćby uprawdopodobnienia poniesionych kosztów leczenia bądź rehabilitacji. W praktyce więc sprawa wygląda w ten sposób, że poszkodowany w wypadku powinien zgromadzić i przedstawić zakładowi ubezpieczeń rachunki lub paragony wskazujące na fakt poniesionych wszelkich kosztów związanych z wypadkiem.

• Renty z tytułu zwiększonych potrzeb

Obrażenia ciała będące skutkiem wypadku lub trwały rozstrój zdrowia, których doznała osoba poszkodowana w znacznej części wypadków powodują po jej stronie zwiększone potrzeby. Najczęściej są to potrzeby związane z utrzymaniem jej stanu zdrowia oraz opieką nad poszkodowanym.

• Renty uzupełniającej

Na skutek następstw powypadkowych poszkodowany może utracić zdolność do pracy zarobkowej. Utrata zdolności do pracy może mieć charakter zarówno okresowy jak i stały. W wypadku czasowej utraty zdolności do pracy poszkodowany może wystąpić do zakładu ubezpieczeń z roszczeniem o pokrycie powstałej straty w postaci utraconego zarobku. Jeżeli utrata ma charakter stały, poszkodowany może zwrócić się do zakładu ubezpieczeń z roszczeniem rentowym. Przy rozpatrywaniu roszczenia o rentę uzupełniającą należy przede wszystkim ustalić, w jakim zakresie osoba poszkodowana rzeczywiście utraciła zdolność do wykonywania pracy zarobkowej.

• Renty alimentacyjnej

W przypadku śmierci poszkodowanego o alimentację mogą zwrócić się do ubezpieczyciela sprawcy osoby, którym zmarły dostarczał środków do życia. Będą to przede wszystkim dzieci czy wychowankowie zmarłego, oraz w niektórych wypadkach jego małżonek czy konkubent. Będą to również inne osoby bliskie, którym zmarły poszkodowany dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania.

• Jednorazowego odszkodowania – kapitalizacja renty

Poszkodowany w wypadku może zamiast renty wystąpić o jednorazowe odszkodowanie. Jednorazowe odszkodowanie może zastąpić rentę w całości lub części. Kapitalizacja rent (tj. jej zamiana na jednorazowe odszkodowanie) jest uzasadniona w szczególności, gdy poszkodowany w następstwie wypadku stał się inwalidą a jednorazowe świadczenie umożliwi mu np. wykonywanie innego zawodu.